“Ik heb met de waan van de dag te maken. Ik heb geen tijd stil te staan bij wat de echte boodschap is achter wat er wordt gezegd. Ik denk dan alleen maar: zeg gewoon wat je wilt zeggen, kunnen we door. Laten ze niet steeds die oude koeien uit de sloot halen. Klaar is […]
Sta jij nog op je eigen prioriteitenlijst? Lees meer
Op je doel af en het regelen zoals je van plan bent. Je pakt het op zoals je dat kent. Je luistert naar wat je wilt. Je remt bij een nee en geeft gas bij een ja. Prima aanpak.
Je kunt ook handelen vanuit een automatische piloot, een appél. Onzichtbare kabels die aan je trekken en je vragen trouw te blijven aan hoe je het altijd doet. Herkenbaar vanuit je opvoeding, waarden & normen, overtuigingen etc. en/of volgens de cultuur van het bedrijf of de manieren van werken binnen een team.
En dan zijn er vraagstukken die wat anders vragen en je met het bovenstaande niet verder komt. Het vraagt een andere benadering. Lees meer
Het blijft mij verwonderen. De verschillen die ons bijzonder maken. Ik was onlangs als coach bij de Dutch Design Week – Age of Wonderland. Prachtige dingen gezien en vooral inspiratie opgedaan aan de hand van een grote diversiteit aan nieuwe ingangen binnen communicatie en denkprocessen. The art of communication. Ik heb bijzondere gesprekken gevoerd en veel over indrukwekkende ervaringen gehoord. Zoveel potentie, zoveel kansen. Hoe we allemaal voor kleine duurzame rimpelingen in ons leven kunnen zorgen….(lees verder)
Jawel, het is mij weer gelukt. Een tijdje in de schoenen van de ander lopen. Noem het mijn “ik ben graag bij de ander-gen”.
Een gen die mij kracht geeft en ook een talent binnen mijn werk is. Alleen wanneer wordt het mijn “ik verlies mijzelf”-gen.
Ik ken deze goed. Meestal gebeurt het mij wanneer ik bezig ben met nieuwe dingen. Nieuw roept gezonde spanning. Een beetje extravert persoon gaat er dan op uit. Ook ik. Zoveel ideeën en gedachten van anderen die aansluiten op mijn plannen. Nog niets aan de hand.
Voor ik het echter weet komt het “ik verlies mijzelf-gen” zonder aanbellen binnen.
Ik trek de schoenen van de ander aan. Ik ga mijn plannen dan vooral vanuit het perspectief van de ander bekijken.
Ik ga mij aanpassen. Vergeet wat ik wil. Daar ben ik dan vijftig voor geworden.
De mist stijgt op in mijn hoofd. Onduidelijkheid slaat toe. Dé kans voor mijn “ik kan het niet-gen”.
Die belt ook niet aan, die komt via de achterdeur binnen. Voelt zicht lekker thuis en is bekend. Welkom.
Wat laat ik mij dan beïnvloeden. De (social media-)wereld biedt perfecte antwoorden op wat dit gen nodig heeft.
Ik word nog onzekerder. Wat dan te doen? Werken aan mijn onzekerheid? Is een tijd wel nodig geweest.
Nu niet meer. Ik weet dat ik het kan. De verbinding is echter verbroken met mijzelf. Dit vraagt echt wat anders. Terug naar mijn eigen schoenen. Nu het leukste! Zien dat mijn wil nog steeds voor de deur staat en in mijn schoenen wil stappen.
Ik heb mijn schoenen weer gevonden, die van de gasten teruggegeven, met dank.
En luisterend naar mijn eigen kompas weer verder op weg. Overigens wel meenemend de goede tips, adviezen van de ander.
Weet je wat ik nog het lastigste vind? De reacties van anderen. Goed bedoeld. Je kunt het!
Het gaat er juist niet over dat ik het niet kan. De kern is dat ik even weg ben van mijzelf en wat ik wil.
Dat is mijn eerste reactie op spanning. Dat doe ik zelf. Nieuw roept bij mij altijd onzichtbare elastieken die mij in (on-)bekende acties trekken. Ooit een prima strategie. Het heeft mij veel gebracht.
Tja patronen herhalen zich, daarom heten ze zo. De meeste kun je leren herkennen en omzetten.
En er zijn patronen die rechtstreeks zijn verbonden met waar je vandaan komt, hoe je het ooit hebt geleerd.
Dit vraagt meer en anders. Ook een glimlach wanneer het weer even binnensluipt. Herhalen betekent dus niet dat ik het fout doe.
Nee, het is lang van belang geweest dat ik het zo deed. Ik kan nu anders kiezen als ik de signalen serieus neem.
Wil jij meer weten over hoe jij dit doet. Wat jij kunt doen, wanneer je jezelf weer iets ziet herhalen wat je niet wilt en toch doet. Wat jou soms onzichtbaar tegen kan houden en van je plek afhalen. Stuur mij een berichtje.
Of kom 16 mei naar de Kern van de Zaak. Welk masker zet jij in op je werk, is het thema van deze avond. Over van je plek gaan op je werk. Hoe je aanpas aan de ander en de waan van de dag binnen jouw baan. Vul de code “essentie” in bij aanmelden. Jouw investering is dan maar 10 euro. Een cadeautje van mij aan jou.
Woensdag 24 mei is er weer de Kompasavond. Een avond waar ik met opstellingen werk en je met een opstelling kunt onderzoeken wat jou van je plek laat gaan. Jouw manier van aanpassen in je relatie, vriendschappen etc. En het goede nieuws is dat er nog plek is!
Ik ga verder met wat ik wil, wat goed voelt in de volgende fase van mijn leven, mijn bedrijf. Spannend? Ja, gezonde spanning.
Fijne dag verder, warme groet, Astrid
Tijd voor de voorjaarsschoonmaak op het werk! Bij het invoeren van nieuwe plannen en uitvoeren van de oude, heb ik een suggestie. Zet de voorjaarsschoonmaak op de agenda voor echt iedereen binnen het bedrijf. Wat betekent dat? Allemaal aan het poetsen? Nee, allemaal aan de slag met tijd maken voor de jaarlijkse APK. Met aandacht kijken of het nog werkt, past en nodig is. En dan weer aan de slag met waar je mee bezig bent en wilt zijn om het resultaat te bereiken. En laten wat niet (meer) werkt. Dat doe je al? Mooi. Geen tijd? Onzin, weinig tijd nodig en levert juist veel op.
Ik heb zelf weer gezien hoe noodzakelijk dit is. Ik ben toch echt iemand van hands-on en toch kreeg ik onlangs een wake-up call.
In de afgelopen periode heb ik letterlijk afscheid genomen van een vorige locatie. Dit was een enorme stok achter de deur om alles weer door te nemen. Mijn materialen, mijn manier van werken, mijn resultaten, mijn plan van aanpak, mijn bestanden, mijn financiën. Ik kan nog wel even doorgaan. Wat een cadeau!
Ik moest en wilde keuzes maken die mij nu veel energie en zin geven. Ook privé heb ik veel meer rust. Heel fijn. Ik heb weer een andere blik op mijn werk, inspiratie stroomt weer. En vooral ben ik mij weer bewust van wat ik wil, doe en kan laten. Logisch? Ja, alleen ben ik vast niet de enige die dit in de ratrace van alledag over het hoofd ziet en teert op vorige plannen, ideeën en bekende kwaliteiten.
Ik hoor het ook vaak binnen teams, van cliënten en anderen. Er mist iets, ik haal niet alles eruit, ik kan beter, heb geen overzicht, ik haal het resultaat niet helemaal, het gaat goed en ik ben succesvol, maar, ik heb geen tijd om etc.
(Onbewuste) Verstarring binnen processen. Stilstaande bewegingen die zich herhalen. En ook dat mensen het lastig lijken te vinden om echt helemaal succes te kunnen omarmen.
De dagelijks praktijk laat zien dat meebewegen, aansluiten op wat er speelt van belang is voor het individu, het team, de organisatie en het resultaat voor de klant. Dit vraagt ook regelmatig de dingen onder de loep nemen en doorpakken of juist anders gaan doen. Dit vraagt enige mate van instabiliteit. Hoe we dat doen?
Daar vertel ik je graag de volgende keer meer over. Over manier van werk en samenwerkingen die zich herhalen en ineffectief zijn. En toch blijven we ze doen. Boeiend. Wat dan te doen. Nu eerst tijd en aandacht voor de APK en inventarisatie. Stap 1!
Ik pak meteen deze gelegenheid om je aandacht te vragen voor onze agenda:
Vooral wilde ik je vandaag uitnodigen om mee te doen met de voorjaarsschoonmaak. Ik wil het van de daken schreeuwen. Zet de ramen open, ruim op, maak ruimte! Op je werk en thuis. Laat je verwonderen wat dat met jou en jouw omgeving doet. Fijne dag verder.
Warme groet,
Astrid van Noort
Ps. ik zit sinds 6 maart op een nieuwe, eigen locatie. Kom gerust een keer langs.
