Het gezicht achter

Astrid van Noort
Boegbeeld van trueNorth:
‘Ga ervoor! Het geeft je zoveel meer’

Een goede coach, of trainer spreekt uit eigen ervaring. Biedt doorleefde kennis. Astrid van Noort – bouwjaar 1967 – is zo’n coach. Zij komt niet uit een gespreid bedje. Astrids eerste baan was in een Rotterdamse broodjeszaak. Vandaaruit volgde een lange weg. Juist die  start heeft haar stevig geconfronteerd met veel facetten van het leven. Astrid van Noort is ondernemer en levenskunstenares. Haar ervaringen deelt ze sinds 2001 met haar cliënten. Astrid van Noort is de drijvende kracht achter het coaching-, opleidings- en trainingsbureau trueNorth. Kennismaken met dit bureau is kennismaken met Astrid.

door Jurjen de Jong

‘Ik was enig kind en vaak alleen. Je kunt het je nu misschien niet meer voorstellen, maar ik was teruggetrokken. Slecht in contacten leggen. Zat niet goed in mijn vel. In mijn omgeving was er onbegrip en mijn familie had de handen vol om voor zichzelf te kunnen zorgen.’
Inderdaad, dat is niet voor te stellen. Want de ontvangst is buitengewoon hartelijk. En haar zeer oude huis is beslist sfeervol. We zijn in een oud Hollands dorpje, ooit door Rotterdam geannexeerd, maar nog altijd ver van metro en parkeermeters. Het begin van haar verhaal is één groot contrast met de werkelijkheid van nu.
Astrid: ‘Ik zat op de mavo en op zaterdag werkte ik in een broodjeszaak. Daar merkte ik dat ik wel degelijk goed contact kon leggen met anderen. En ook dat ik dienstverlenend was. Ik voelde dat er meer was en meer kon, dus ik ben gaan zoeken. Dat heeft me niet meer losgelaten.

Eerste ervaring

Je persoonlijke ontwikkeling pak je nu misschien aan via een cursus. Maar in mijn circuit van toen was dat niet gangbaar. Mijn idee was ook dat ik niet goed kon leren. Die gedachte heb ik volgehouden. Het bracht me ertoe om maar in de praktijk te beginnen. Ik wilde kapster worden. Maar daarvoor moest ik wel naar de kappersacademie. Daar bleek opeens dat ik in theoretische vakken de beste was. Dat was een hele ontdekking. Ik ging in een kapperszaak werken, die het dienstverlenende in mij nog veel verder uitwerkte. Als iemand ooit in de salon geweest was, moest ik alle volgende bezoeken de naam van die persoon kennen. Al was het zes maanden later. Iemand die langskwam, moest zich thuis voelen. Jas aanpakken, niet zelf laten ophangen. De kleine dingen, die deden ertoe. Daar werd ik op getraind. Aandacht geven. Vrij snel werd ik gevraagd om ook les te geven in dat vak. Dat deed ik op zondagen. Was erg leuk. Ja inderdaad, achteraf was dat de eerste ervaring in trainen. Maar ik heb toen wel mezelf over de kop gewerkt.’

Dat zal niet leuk geweest zijn, maar aangezien je nu te maken hebt met mensen in een dergelijke situatie, ben ik benieuwd hoe jij daar zelf mee om ging.
Astrid lacht: ‘Nou, hier wordt het wel een beetje dramatisch verhaal.’ Om direct weer ernstig te vervolgen: ‘Na de kerstdrukte kreeg ik twee longontstekingen achter elkaar. En er speelde ook nog de beruchte kappersallergie doorheen. Toen was ik 22, had al vijf jaar gewerkt en kon niks meer. Dat was een harde les. Dan weet je: tijd om de bakens grondig te verzetten. Keuzes maken. Het lichaam dwong dat af. Weg uit het kappersvak en niet zo veel uren meer maken.

Basisprincipes

Via een vriendin kwam ik in de kassa’s en rekenmachines. Na een reorganisatie zat ik ineens op de verkoopafdeling van een bedrijf in projectinrichting. Ook daar kwam een reorganisatie en toen brak een fan-tas-ti-sche tijd aan. Ik werd gevraagd om te ondersteunen bij het oprichten van een Nederlands agentschap van een gerenommeerd Duits kantoormeubelmerk. In Amersfoort, waar ik niets en niemand kende. Eerst in een heel oud pand. Later gingen we naar nieuwbouw. Groot feest rond de opening. Uit naïviteit kwam ook ik met allerlei frisse gedachten die aansloten bij die van de verkoopdirecteur. Gezamenlijk, de basis bestond uit vier personen, hebben we heel wat leuke ideeën uitgewerkt en neergezet. We kregen binnen twee jaar ruim tien mensen om ons heen. In vier jaar heb ik daar erg veel geleerd, dat begrijp je. Basisprincipes van bedrijfsvoering. Maar het heel harde werken van de beginperiode, kan je niet jaren blijven doen. Je wil ook wel eens een normaal aantal vakantiedagen. Dus heb ik heel bewust een beslissing genomen om ander werk te gaan zoeken en ik ben toen gestopt.’

Stoppen?
Astrid: ‘Ja, ja, ik begrijp dat je dat vraagt. Hier lag een rijtje redenen aan ten grondslag. Ik was nog steeds heel jong. Ik zag nog niet hoe ik het anders kon organiseren. En ik had een sterke drang om weer nieuwe dingen te leren. Voor mij gold: als een bedrijf eenmaal staat, dan is het nog ongeveer een jaar leuk. Want dan beginnen de taakverdelingen, er komen mensen bij. Alles wordt anders. De oprichters moeten dan dingen loslaten en – ik moet wel zeggen – dat was toen nog niet mijn grote kracht.
Ik zocht het een tijdje in eenvoudig werk; een overzichtelijke baan.’

Een gesprek aangaan met mensen met wie je toen heel goed samenwerkte, over verlichting van je takenpakket, dat deed jij niet?
Astrid: ‘Nee. Maar het gaat nog verder. Tot een jaar of acht geleden zou ik nooit van mezelf gezegd hebben: ‘Tjee, wat was ik goed daar in Amersfoort’. Dat zou ik veel te arrogant gevonden hebben van mezelf. Maar als ik achteraf kijk, dan denk ik. Hoe kan het? Ik had niks gestudeerd, was nog zo’n jonge meid, gewoon maar ergens ingerold… Natuurlijk heb ik ook allerlei fouten gemaakt, dat hoorde er wel gewoon bij. Maar goed, daarna wilde ik wel eens kijken hoe het in de ‘echte wereld’ is. Bij het uitzendbureau had ik het voor het kiezen. Ik koos directiesecretaresse bij een groot accountantskantoor. Zo’n bedrijf staat ergens voor. Daar keek ik tegenop.’

Wat zegt dat over jou?
Astrid: ‘Ik heb lang een negatief zelfbeeld gehad. Er werd heus wel tegen mij gezegd: ‘Wat doe je dat goed’. Maar dat kwam niet binnen. Pas de afgelopen jaren, naarmate ik steeds meer op mijn plek gekomen ben, is het zelfbeeld in overeenstemming gekomen met de werkelijkheid.
Even tussendoor: ik stond in 2004 met een interview in Het Financieele Dagblad. Daar kreeg ik natuurlijk reacties op van allerlei mensen die mij nog van vroeger kenden. Hee, Astrid, wat doe jij nou? Nu kan ik lachend terugzeggen: ‘Ja, wat dacht je dàn?’

Wat bracht werken bij het accountantskantoor?
Astrid: ‘Ik leerde daar uiteraard omgaan met accountants en juristen. Met vaste structuur, die voor jou geldt, maar die jij ook anderen kan opleggen. Zo hebben al mijn banen vrij specifieke dingen opgeleverd. Het gevoel dat hoort bij ‘in de pauze altijd allemaal naar de kantine’. Of het fenomeen ‘naar je vakantie en pensioen toeleven’. Dat is allemaal heel interessant om mee te maken, maar niet een wereld voor mij om lang in te verblijven. Ik kan nu goed omgaan met mensen uit al die werelden waarin ik gezeten heb. Dat komt nu heel goed van pas, omdat ik mensen daaruit weer tegenkom als klant.’

Eigen bedrijf

Daarna volgt een periode met enige herhaling van zetten. Gevraagd om weer een nieuw bedrijf in de meubelbranche te helpen oprichten. Opnieuw leuk. Na enige tijd, toen deze klus erop zat, weer verder gaan kijken. Daarna office manager bij de internationale verzekeraar. En toen zei iemand wat al jaren duidelijk was: ga eens een ondernemingsplan schrijven over wat jij echt wil en dan een eigen zaak beginnen. Dat was niet tegen dovemansoren. Het plan lag er in een paar weken, omvatte veel te veel en te grote zaken. De bevriende directeur moest er enorm om lachen (Astrid inmiddels ook) en sloopte driekwart eruit. Dat kon Astrid niets schelen, want het ging haar om plezier en vrijheid. En ook zelf doen, alleen iets bouwen. Het overgebleven deel omvatte een bureau voor secretariële ondersteuning en projectorganisatie. In 1997 is Astrid gestart met Astrid van Noort (AVN) Secretaresse- en Organistatiebureau.

Rust in de tent

Bedrijven oprichten was voor Astrid dus niet nieuw meer. Maar ze deed dat altijd als lid van een oprichtingsteam. Nu stond ze er alleen voor en dat bleek andere koek. Openhartig vertelt ze welke harde les ze hier moest leren: ‘Het was vanaf de eerste dag zo succesvol, dat dat ook een probleem werd. Het aantrekken van personeel en daar zorgvuldig mee omgaan, was in de hectiek niet meer goed mogelijk. Voor het aannemen van een HR-manager was het weer te klein en toen heb ik veel taken afgestoten om weer enige rust in de tent te krijgen. Dat ging gepaard met een radicale keuze: niemand meer op kantoor, iedereen op freelance basis. Dat pakte goed uit. AVN heeft tot 2004 succesvol en stabiel gedraaid. Intussen begon ik aan trueNorth. Door de groei daarvan werd het tijd uit AVN te stappen.’ Ze vertelt ook hoe belangrijk haar netwerk om haar heen was, de steun om de stappen te zetten die gezet moesten worden, zonder die steun was het haar niet gelukt. Dankbaarheid is hier erg op zijn plek.

Eigen kracht

Hoezo begon je een tweede bureau naast AVN?
Astrid: ‘Enkele jaren na de start van AVN zei een klant. ‘Heb je wel in de gaten dat je mij in feite aan het adviseren bent?’ Ik kon dat zelf toen nog niet zo goed zien, het was voor mij logisch en natuurlijk gedrag geworden. Maar ben daardoor wel anders en beter gaan kijken. En inderdaad. Na afloop van bijvoorbeeld een moeilijke overlegvergadering, zat ik vaak met een van beide partijen nog wat na te praten en zei dan bijvoorbeeld: ‘Als je nou voortaan dat of dat zegt, dan gaat hij zo met je mee.’ Of: ‘Wat zat je toch te ageren; dat kan toch allemaal ook op een heel andere toon?’
Maar dat doe ik al jaren, dus ik vind dat gewoon. Als ik vroeger op een secretariaat binnenkwam, zei ik tegen een collega die constant met “zo’n gezicht” rondloopt: ‘Is er iets. Wil jij dit werk wel echt? Nee? Waarom praten we daar dan niet eens over?’
Zo is het in feite begonnen. Degene die dit advies en coaching noemde, raakte kort daarna in een burn out. Ik heb toen veel gesprekken met hem gevoerd. Ongemerkt werd hij mijn eerste coachingklant. Ik ging wel allerlei cursussen en opleidingen volgen om een duidelijker zicht op mijn talenten te krijgen en om structuur en kennis te krijgen op inhoud.’ Er volgt een hele opsomming. Communicatietechnieken, lichaamswerk, chi gong, vitaliteitstrajecten, systemisch werken, neurolinguïstisch programmeren, enneagram, ta, creatiespiraal, energiewerk, professioneel begeleiden en trainersopleiding etc. etc.

Zeilen

‘Op een gegeven moment zat ik op een zeilschip voor de kust van Turkije, gewoon op vakantie. Ik las een gedichtenbundel. Daar beleefde ik een moment dat ik waarschijnlijk nooit zal vergeten. Ik wist opeens dat ik moest gaan ‘staan’. Een bedrijf oprichten in coaching, workshops en trainingen, waarbij met plezier wordt gewerkt. Ik wilde het ook met een feest lanceren. Dat was allemaal opeens heel helder. En dat heb ik precies gedaan.
Daarbij kwam ook veel twijfel en aarzeling. Ik dacht wel: ‘Gaat dit wel goed? Dit kan toch alleen als je daarvoor gestudeerd hebt?’ Maar steeds was een andere kracht net iets sterker en die zei: ‘Doorgaan’.  En natuurlijk weer die mensen om mij heen die in mij bleven geloven. Vanuit die kracht zeg ik nu tegen anderen: Ga ervoor! Het geeft je zoveel meer.’

In de praktijk

Terug in Nederland ging ik naar een reclameman uit mijn netwerk. Een aantal maanden later lag alles er wat we nodig hadden. En het liep meteen.
In het eerste jaar kwam er nog wel eens iemand naar me toe, die vroeg wat ik dan gestudeerd had. En dan sloeg ik toch nog dicht. Ik hield wel een verhaal, maar ik draaide er zelfs toen nog omheen. Dat is nu gelukkig ook over. Het staat en het loopt. Ik heb het in de praktijk geleerd, de school van het leven. En dat kan ook. Punt. En ik heb wel heel veel gestudeerd, alleen niet toen ik jong was. Gewoon tijdens het werk, in de avonduren.

De een zegt: ‘Je hebt me even stil gezet’. De ander: ‘Je hebt me in beweging gekregen’. Of ‘Ik ben eindelijk dingen gaan toepassen die ik al lang zelf wist.’

Al met al was dit een proces in mezelf van ongeveer twintig jaar. Ik ben op de juiste momenten gaan staan. En dat als vrouw in de zakenwereld. Ook trueNorth is inmiddels succesvol en stabiel gebleken. Ik werk samen met mensen die waardevolle aanvullingen bieden. Gezamenlijk brengen wij een uitgebalanceerd dienstenpakket. Voor mij betekent het dat ik veel facetten van mijzelf heb leren kennen en daarmee kan werken. Het is een on-going proces. Wie zegt dat hij klaar is, moet juist maar eens langskomen. Het leven vraagt iedere dag weer om invulling en aanpassing en dat ervaar ik vaak als leuk en spannend. Maar natuurlijk is dit even zo vaak nog vervelend en angstig. Het gaat erom dat ik nu weet dat dit zo is. Bepalend is hoe ik hiermee om blijf gaan.

Richtingaanwijzer

Ik merk dat ik voor anderen een richtingaanwijzer ben in dit proces. Of het nu gaat om zakelijke of persoonlijke thema’s. Dat is wat ik doe en wat anderen binnen trueNorth doen.’

Tenslotte, die naam. North is je achternaam, maar waarom staat er ‘true’ voor?
Astrid: ‘Dat is een begrip: ‘het ware noorden’. Wie dat kwijt is, zo luidt de verklaring, heeft een probleem. Met een gewoon kompas ga je naar het magnetische noorden. Maar je moet eigenlijk naar het ware noorden. Daar helpen wij bij. Met je eigen kompas en niet met het magische kompas’